راهنماتو- سری بازیهای Prince of Persia که بیشتر توی ایران به اسم شاهزاده پارسی یا ایرانی شناخته میشه تونسته بچگی خیلی از گیمرهای ایرانی رو بسازه و براشون خاطره‌ساز بشه. ولی در همین حین هم این سری تلاش خودش رو میکرد تا بتونه همزمان با ذائقه گیمرها وفق بده و سعی کنه نظر مثبتشون رو جلب کنه. اتفاقی که باعث شد طی 30سالی که از عرضه اولین نسخه خودش میگذره همیشه یه سری مفهوم کانسپت جدید رو برای ارائه داشته باشه. البته این قضیه همیشه یک چیز مثبت نبوده و همزمان طرفدارا و منتقدای خودش رو داشته.
به گزارش راهنماتو، همونطور که گفتیم این فرنچایز در طول عمر خودش فراز و نشیب‌های زیادی رو تجربه کرده و همچنین جزو معدود فرنچایزهای هستش که بعد از بیرون از کانون توجه‌ها و برگشتش بعد از تقریبا 14 سال تونسته دوباره طرفدارای وفادار خودش رو حفظ کنه و در کنارش این سری رو به نسل جدیدی از گیمرها معرفی کنه.
با عرضه Prince of Persia: The Lost Crown، فکر کردیم که الان وقت خوبیه تا یه نگاهی به بازیهای قدیمی این سری بندازیم و ببینیم کدومشون تونسته بعد از این همه سال ارزش خودش رو حفظ کنه و کدومشون باید زیر شن‌های زمان فراموش بشه.
8-Prince of Persia 3D
این بازی که اول برای کامپیوترهای شخصی و SEGA Dreamcast در سال 1999 منتشر شدش. بیشتر تلاشی بودش که این بازی یعنی Prince of Persia 3D یک تلاشی بودش که این فرنچایز رو به جای اینکه به ریشه های خودش ببره بیشتر شبیه به بازیهای معروف اون موقع مثل Tomb Raider کنه. خب مشخصا هم این تلاش به خوبی پیش نرفتش و با شکست مواجه شد. ولی باز هم با وجود موسیقی متن شگفت‌انگیز و محیط‌های 3D زیبا جنبه های دیگه این بازی مثل پازل‌های خسته‌کننده، مبارزه کند و دقت پایینش، و یک دوربین که اصلا به نظر میومد با شما پدرکشتگی داره این بازی نتونست خیلی محبوب ظاهر بشه. تازه در کنار همه اینها این بازی کنترل‌هایی که اصلاحا "تانک‌طور" شناخته میشن داشت. برای اونایی که یادشون نمیاد و اصلا شاید باهاش برخورد نداشتن باید بگم که این نوع کنترل جوری بود که شما اول باید جهت حرکتتون رو تنظیم میکردین بعد شروع به حرکت میکردین و نمیتونستین در حین حرکت جهتتون رو انتخاب کنین.
7-Prince of Persia (2008)
سری Prince of Persia همیشه مشکلاتی رو در اوایل عرضه نسخه‌های مختلفش داشته و باید گفت که ریبوت Prince of Persia در سال 2008 هم از این قاعده مستثنی نیستش. هرچند گیمپلی بازی تونسته بود به قدری روون و خوب و به طور کلی لذت‌خش باشه؛ ولی این قضیه که پازل‌های بازی به جای اینکه مغزتون رو درگیر خودشون بکنن بیشتر به سطح شعورتون با درجه سختی فوق‌العاده پایینی که داشتن خیلی به مزاق گیمرهای اون موقع خوش نیومد تازه هر جا هم که نزدیک بود بمیرین همیشه الیکا بودش که خیلی سریع و ضربتی نجاتتون بده. بعد تازه یه چیزی که بیشتر شبیه به حمله به طرفدرای قدیمی سری بود این بود که خزتون تو بازی اسمش فرح بود که همین قضیه اشاره مستقیمی و توهینی به یکی از نسخه‌های قبلی سری بود.
6-Prince of Persia: The Warrior Within
یکی از مواردی این بازی باعث شده بود خیلی از گیمرا موقع بازی Warrior Within یکم متعجب بشن، انتخاب عجیب موسیقی nu-metal بودش. نمیشه گفت سبک موسیقی بدی هستش اتفاقا اگر یکی از طرفدارای این سبک هستین اصلا خوش به‌حالتون ولی مشکلی که خیلی‌ها باهاش داشتن این بود که اصلا با لحن و تون بازی سازگار نبود و بیشتر تو ذوق آدم میزد. بازی جوری بودش که تلاش میکرد خیلی دارک و خشن نشون بده ولی به جای این با آهنگ حس یه شوی کمدی به ادم میداد، چون خشونت خونین بیش از حد و تلاش‌های بی‌مزه برای زبون‌بازی شخصیت های بازی تمام اون تلاش‌هارو میشست و میبرد. مکانیک سفر در زمان هم میشه گفت کانسپت جالبی بود که این بازی در خودش داشت ولی تا حدی دیگه شورش رو درآورده بود و بیشتر حوصله‌سربر شده بود.
5-Prince of Persia: The Forgotten Sands
The Forgotten Sands ادامه‌ای برای ریبوت Prince of Persia در سال 2008 بودش و توی خیلی از جنبه‌ها تونسته بود یه تجربه عالی رو تحویل بده. این نسخه خیلی از ویژگی‌هایی که در ریبوت از بین رفته بودن رو هم به این سری برگردوند. به ویژه مکانیک بازگشت زمان که تونسته بود یه حس باخت و بردی رو به بازی اضافه کنه تا اینکه مثل نسخه قبلش "نتونین" اصلا ببازین. از اونجا که بازی در بازه زمانی بین Sands of Time و Warrior Within قرار داره، به شما یه درک بهتری از شخصیت شاهزاده و طرز فکرش رو میده که میتونه اون بلوغ در طی زمان رو براتون بیشتر هایلایت کنه.
4-Prince of Persia (1989)
یا علی گفتیم و شاهزاده ما وارد دنیای بازی شد. این بازی که اولین نسخه توی این سری هستش میشه گفت نسبت به استانداردهای امروزی یه جورایی عتیقه محسوب میشه و بازیش زیاه به مزاق خوش نمیاد، مخصوصا که تازه خیلی سخت هم هستش. اما Prince of Persia اصلی به خاطر انیمیشن های انقلابی، موسیقی و افکت‌های صوتی عالی و گرافیک بالاش تونست قشنگ سرهارو به سمت خودش بچرخونه. این بازی به هر کامپیوتر یا کنسولی که اون زمان در دسترس بودن پورت شد و یک نقطه عطف در توسعه بازی‌هاهم محسوب میشه.
3-Prince of Persia 2: The Shadow and the Flame
Prince of Persia 2: The Shadow and the Flame هر چیزی که در بازی اصلی Prince of Persia عالی بود رو برداشت و تا تونست بهبودشون داد. گرافیک بازی بهتر شده و پازل‌هاهم حتی تاحدی دشوارتر و نیازمند تفکر دقیق و عمل برای حل شدن هستن. Prince of Persia 2 در سال 1994 چند جایزه "بازی سال" رو به دست آورد و تونست یه دنباله شایسته برای بازی اول باشه.
2-Prince of Persia: The Sands of Time
Prince of Persia: The Sands of Time تونست خیلی سریع به یکی از بازیهای سه‌بعدی این سری تبدیل بشه. انیمیشن روون و با جزئیات، پلتفرمینگ قوی، پازل‌های دشوار اما رضایت‌بخش، و نویسندگی عالی این بازی رو به یه بازی کلاسیک که همه حداقل یه بازی باید امتحانش کنن تبدیل کرده. حالا درسته کنترل‌های بازی یکم جای کار داره و هوش مصنوعی بازی هم یه تختش کمه، ولی همچنان هیچ‌چیزی از ارزش‌های این بازی کم نمیکنه و اگر امتحانش نکردین باید بگم حداقل 46% از عمرتون به فنا رفته.
1-Prince of Persia: The Two Thrones
The Two Thrones نمادی از تجدید نظر در Sands of Time و Warrior Within در اصطلاحات مکانیکی و گیمپلی هستش. دوربین بازی بالاخره تصمیم گرفته که باهاتون همکاری کنه و به شما دید بهتری از اتفاقات اطرافتون رو بده. کنترل‌ها به لحاظ واکنش‌پذیری بهبود پیدا کردن و به طور کلی حساسیت بیشتری توی بازی احساس میشه. نویسندگی و صداپیشگی موجود در کنار هم تونستن داستان بازی رو به سطح بالاتری ارتقاء بدن و یه بازی برجسته با تعاملی شگفت‌انگیز بین شاهزاده و همتاي تاریکش رو ارائه بدن. علاوه بر این، مکانیک‌های جدیدی که به گیمپلی اضافه شدن، مثل قابلیت نزدیک شدن به دشمن و اصطلاحا Assassinate کردن اونا که خودش باز باعث به وجود اومدن یه سری محبوب دیگه به اسم Assassin's Creed شد.
