فرادید نوشت: اهمیت این کشف نه تنها در کمیاب بودن اشیای به‌دست‌آمده، بلکه در اطلاعاتی است که درباره روش‌های فلزکاری دوران باستان ارائه می‌دهد. وجود سندان که ابزاری کلیدی برای شکل‌دهی و ساخت فلزات است، نشان می‌دهد که صاحب این گنجینه احتمالاً یک فلزکار متخصص بوده و شاید به‌عنوان زرگر فعالیت می‌کرده است. این موضوع با نقش معمول‌تر آهنگران تفاوت دارد و نشان می‌دهد که او بیشتر بر روی فلزکاری ظریف و طراحی‌های پیچیده تمرکز داشته است.
باستان‌شناسان برای حفظ یکپارچگی آثار، گنجینه باقی‌مانده را در یک بلوک خاکی دست‌نخورده به موزه بریتانیا منتقل کردند تا در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گیرد. در جریان این کاوش‌های دقیق، مجموعه‌ای از اشیای جالب‌توجه از جمله تکه‌های بیشتری از ورقه‌های آلیاژ مس، یک تیغه اره، یک نوع تبر دسته‌دار و بقایای حداقل دو ظرف تزئین‌شده از آلیاژ مس کشف شد.
اسکنه‌ای که توسط یک جویندۀ آماتور کشف شد و باعث شد باستان‌شناسان به کاوش‌های بیشتری در آن محوطه بپردازند
همچنین قطعاتی از ورق‌های فلزی و یک میله کوچک از آلیاژ مس که احتمالاً بخشی از دسته اسکنه یا ابزاری دیگر بوده است به‌دست آمد. علاوه بر این، مواد آلی و سوخته‌ای در میان خاک متراکم باقی مانده بودند که اطلاعات ارزشمندی درباره شرایط و زمینه تاریخی این گنجینه ارائه می‌دادند.
یکی از یافته‌های مهم این کاوش، دو قطعه از یک حوضچه ریخته‌گری همراه با اضافات قالب‌گیری است که نشان می‌دهد صاحب این گنجینه احتمالاً یک صنعتگر فلزکاری بوده است. اما مهم‌ترین شیء در میان این آثار، یک سندان کوچک و نقره‌ای‌رنگ است که نشان می‌دهد این فرد احتمالاً در زمینه فلزکاری ظریف، مانند زرگری، تخصص داشته است.
موزه ویلتشر علاقه زیادی به خریداری این گنجینه ارزشمند نشان داده است، چرا که این آثار نه تنها مهارت‌های فلزکاری در عصر برنز را آشکار می‌کنند، بلکه درک ما از سنت‌های فلزکاری این منطقه را نیز غنی‌تر می‌سازند. این کشف، گواهی بر هنر و میراث ماندگار صنعتگران باستانی است که نقش مهمی در پیشرفت متالورژی ایفا کرده‌اند.
