همشهری آنلاین نوشت؛ کاوشگر فضایی وویجر میلیاردها کیلومتر دورتر دارای کپسول زمانی برای موجودات فضایی با محتوای موسیقی موتزات و بتهوون است.
کاوشگر فضایی وویجر دو ۴۶ سال را در بیرون از منظومه شمسی ما گذرانده و میلیاردها کیلومتر را طی کرده، اما ممکن است ۳۰۰ هزار سال بیشتر طول بکشد تا ستاره دیگری را ببیند. پیش از آن، کارشناسان امیدوارند که بیگانگان کاوشگر و کپسول زمانی را که حاوی جزئیاتی در مورد حیات روی زمین است، پیدا کنند.
هر موجود فضایی که حافظه پنهان را باز کند با موسیقی بتهوون و موتزارت و همچنین موسیقی بلوز مالیخولیایی چاک بری و لوئیس آرمسترانگ مواجه می‌شود. همچنین پیامی از جیمی کارتر، رئیس جمهور ایالات متحده دریافت خواهند کرد که با وویجر ۱ به فضا پرتاب شد.
آینده وویجر ۲ چند روز پیش پس از قطع ارتباط ناسا با آن نامشخص به نظر می‌رسید، اما روسای آژانس وقتی پس از ۱۲ روز سیگنال حیات از آن دریافت کردند، نفس راحتی کشیدند.
دکتر ژاکو ون لون، اخترفیزیکدان، در مورد صفحه گرامافون ۱۲ اینچی با روکش طلا در وویجر ۲، مملو از صدا، تصاویر و صداهای طبیعت گفت: «اگر موجودات فرازمینی گوش داشته باشند، همه چیز خوب خواهد بود، اگرچه انتظار می‌رود که گوش داشته باشند. داشتن چشم و گوش منطقی است زیرا آن‌ها در سیاره‌ای زندگی خواهند کرد که دارای جو است و صدا در آن وجود دارد. آن‌ها متفاوت خواهند بود، درست مانند زمانی که به قاره دیگری سفر می‌کنید و حیات وحش متفاوتی مشاهده می‌کنید. در گذشته، حیات نیز در نتیجه تکامل متفاوت به نظر می‌رسید.»
اما آیا این موجودات فضایی دوستند یا دشمن؟ این دانشمند پاسخ می‌دهد: «این یک سوال مهم است که باید در نظر گرفته شود و زمانی که انسان‌ها تصمیم به گنجاندن تمام اطلاعات در کپسول زمان گرفتند، در دوستی یا دشمنی فضایی‌ها اتفاق نظر وجود نداشت.»
دو کاوشگر رباتیک بین ستاره‌ای در سال ۱۹۷۷ از کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب شدند. آن‌ها با استفاده از فناوری‌های داخل کاوشگر از جمله دوربین‌های تلویزیونی، حسگرهای فرابنفش، مغناطیس‌سنج‌ها و آشکارسازهای پلاسما، با پروازی در کنار نپتون، قمرهای جدید پیدا کردند و اولین پرتره منظومه شمسی را از خارج از آن گرفتند.
به زودی تماس با هر دو کاوشگر برای همیشه از قطع می‌شود، زیرا احتمالا به زودی باتریشان از کار خواهد افتاد. اما آن‌ها با سرعت بیش از ۳۴۰۰۰ مایل در ساعت به سمت مقصدی نامعلوم به حرکت خود ادامه خواهند داد. وویجر ۱ در حال حاضر حدود ۱۵ میلیارد مایل از زمین فاصله دارد.
دکتر ون لون، از کارکنان دانشگاه کیل، هشدار داد وویجر ۲ ممکن است در آینده مسیر خود را تغییر دهد و مسیر نهایی آن به یک راز تبدیل خواهد شد. او توضیح داد: «ممکن است صد میلیون یا یک میلیارد سال طول بکشد تا به ستاره دیگری نزدیک شود. احتمال وجود حیات در سیاراتی که از نظر فناوری پیشرفته هستند و می‌توانند مفهوم این جسم فضایی را درک کنند، خیلی زیاد نیست، اما ممکن است.»
برای افزایش عمر باتری، دوربین‌ها در وویجر ۱ در سال ۱۹۹۰ پس از گرفتن آخرین تصویر نمادین از زمین به صورت یک نقطه آبی کوچک، خاموش شدند.
دکتر ون لون گفت: «ما از اطلاعات وویجر در مورد خودمان و شرایطمان در زمین و نحوه محافظت جو از ما در برابر تشعشعات چیزهای زیادی یاد گرفتیم. هر چه بیشتر درباره فضا و سیارات دیگر و منظومه شمسی بیاموزیم، بیشتر متوجه می‌شویم که زمین و جو آن چقدر ارزشمند است و ما چقدر شکننده و آسیب‌پذیر هستیم. این به ما کمک می‌کند تا بتوانیم آینده خودمان را روی زمین تعریف کنیم.»
