سنت برداشت فلفل قرمز در شهر دونگا لوکوشنیتسا (Donja Lokošnica) میراث ارزشمندی است که از نسل‌های قبل تاکنون باقی مانده است. هر سال در پاییز، تمام اهالی این روستا به مزارع فلفل می‌روند و به شیوه سنتی آن را خشک می‌کنند. رشته‌های فلفل قرمز در سراسر دیوارهای خانه‌های این روستا جلوه عجیبی ایجاد می‌کند.
روستای دونگا لوکوشنیتسا در نزدیکی شهر لسکواس صربستان قرار دارد و به دلیل مراسم سالانه برداشت و خشک کردن فلفل قرمز معروف است. با شروع فصل پاییز تمام اهالی این روستا در این مراسم سنتی مشارکت می‌کنند و رشته‌های فلفل خشک‌شده در تمام روستا قابل مشاهده است.
این مراسم سنتی هرسال توجه گردشگران زیادی را به این روستا جلب می‌کند. آن‌ها محصولات مختلفی با این فلفل قرمز تهیه می‌کنند که مربای فلفل قرمز، آجوار، یکی از معروف‌ترین آن‌ها است که با دو طعم ملایم و تند آماده می‌شود.
اهالی این روستا دو گونه مختلف فلفل قرمز را پرورش می‌دهند؛ فلفل دلمه‌ای قرمز که گوشتی‌تر است و اغلب برای تهیه مربا یا کباب استفاده می‌شود و گونه رایج‌تر، نوعی فلفل باریک بومی معروف به شاخ بزی است که بیشتر برای خشک کردن استفاده می‌شود. کاشت هردو گونه این فلفل‌ها از آمریکا به این روستا رسیده است.
دانه‌های فلفل به‌طور معمول در طول ماه مارس کاشته می‌شوند، در طول تابستان به سرعت رشد می‌کنند و سپس هر پاییز حدود ماه اکتبر برداشت می‌شوند. بیشتر مزارع فلفل این روستا در کنار رودخانه موروای جنوبی قرار دارد. هر صبح کشاورزان به شیوه سنتی فلفل‌ها را می‌چینند و برای خشک کردن و تهیه محصولات مختلف به خانه‌های خود حمل می‌کنند.
کشاورزان فلفل‌ها را با نخ به صورت ریسه درمی‌آورند و روی پشت‌بام قرار می‌دهند یا از دیوار خانه‌ها آویزان می‌کنند تا به صورت سنتی از طریق جریان هوا خشک شوند. طی چندسال اخیر بعضی از اهالی روستا برای تسریع فرایند خشک شدن اتاق‌های مخصوصی برای خشک کردن ساخته‌اند.
دما در این اتاق‌ها زیاد است و فلفل‌ها با تهویه خشک می‌شوند و بعد از خشک شدن، برای استفاده در محصولات مختلف استفاده می‌شوند.
بخشی از فلفل‌های خشک شده آسیاب می‌شوند و به صورت پودری در کیسه‌های کوچک دسته‌بندی می‌شوند. بیشتر روستاییان محصولات خود را در بازارهای مختلف در سراسر صربستان می‌فروشند و تعدادی دیگر آن‌ها را به شرکت‌های مواد غذایی می‌فروشند.
طی اکتبر اهالی این روستا فستیوال روزهای فلفل را برگزار می‌کنند و افراد زیادی از سراسر کشور در این مراسم شرکت می‌کنند. مهم‌ترین بخش این مسابقه ریسه کردن فلفل در کمترین زمان ممکن است.
هرچند این روستا معماری ویژه‌ای ندارد، رشته‌های آویزان فلفل از ساختمان‌ها به ویژگی معماری خاص این ساختمان تبدیل شده است. از جمله مشکلات ساکنان این روستا در چند سال گذشته کاهش چشمگیر جمعیت و تمایل جوانان به مهاجرت است. طی چند دهه گذشته سنت کشت، برداشت و خشک کردن فلفل از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است، اما با مهاجرت جوانان و نداشتن تمایل آن‌ها به این مراسم، خطر از بین رفتن این مراسم وجود دارد.
