راهنماتو- سینمای ۲۰۲۵ توجه ویژه‌ای به ژانر وحشت داشته است چراکه خواست مخاطبان خوراک بیشتر و جذاب‌تر در این ژانر است؛ در میان ده‌ها فیلم ترسناکی که از ابتدای سال تا کنون به اکران رسیده‌اند این فیلم‌ها ترسناک‌ترند!
به گزارش راهنماتو، علاقه مخاطبان به ژانر ترسناک و سینمای وحشت روز به روز بیشتر می‌شود چراکه این ژانر هیجان‌انگیز وی را بیشتر درگیر صحنه به صحنه‌ی فیلم می‌کند.
در میان مخاطبان ایرانی نیز ژانر ترسناک در سینما طرفداران زیادی دارد. تا جایی که امروزه سریال‌های نمایش خانگی نیز به سمت این ژانر حرکت کرده‌اند؛ نمونه‌ای از آن سریال ازازیل است که البته با انتقادات فراوانی روبه رو شد.
با این وصف، مخاطبان در ایران که طالب وحشت در سینما و تلویزیون هستند گزینه مورد نظر را در میان سینمای خارج از ایران جست‌وجو می‌کنند. در حالیکه تمامی فیلم‌های تولید شده در این ژانر و در سینمای خارج از ایران هم قابل قبول و تحسین‌برانگیز نیست. شاید بتوان گفت که نمی‌تواند به اندازه کافی مخاطب را بترساند!
اگرچه ژانر وحشت در سینما از روزهای ابتدایی اختراع آن حضوری پررنگ داشته است که به آن در مطلب پایه‌گذاران وحشت: بهترین فیلم‌های ترسناک کلاسیک که همه‌چیز از آن‌ها شروع شد پرداخته شده است اما پیشرفت آن روندی نزولی داشته پس باید در انتخاب آگاهانه‌تر عمل شود.
در این مطلب از راهنمای فیلم نگاهی به بهترین فیلم‌های ترسناک ۲۰۲۵ انداخته می‌شود با این رویکرد که کدام یک می‌توانند مخاطب را بیشتر بترسانند.
۱. فیلم شیوه جنگیدن Warfare (2025)
میزان ترسناک بودن: ۹ از ۱۰
فیلم Warfare به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند، با بازی دی‌فارائو وون-ا-تای، ویل پولتر و کازمو جارویس، یکی از متفاوت‌ترین آثار ترسناک سال ۲۰۲۵ است که با مدت زمان ۱ ساعت و ۳۵ دقیقه به نمایش درآمده. این فیلم پیش‌تر نیز در بهترین فیلم‌های جنگی در همسایگی ایران معرفی شده است و با اکران جنجال‌های فراوانی به وجود آورد و مورد تحسین قرار گرفت.
اگرچه این فیلم در ظاهر یک اثر جنگی واقع‌گرایانه درباره گروهی از نیروهای ویژه نیروی دریایی آمریکاست که در سال ۲۰۰۶ و طی نبرد رمادی در عراق مأمور پشتیبانی از یک خانه می‌شوند، اما با تبدیل مأموریت به یک کمین خونین، تبدیل به یکی از دلهره‌آورترین تجربه‌های سینمایی سال می‌گردد. ترکیب بی‌نظیر وحشت روانی، فضای خفقان‌آور، و صحنه‌های واقع‌گرایانه از خشونت، Warfare را از بسیاری از فیلم‌های ترسناک سنتی ترسناک‌تر کرده است. این اثر با امتیاز ۹ از ۱۰ در شاخص ترس، اثبات می‌کند که ترس همیشه نیاز به هیولا یا ارواح ندارد؛ گاهی واقعیت، هولناک‌تر از هر تخیلی است.
۲. فیلم چشم قلبی (2025) Heart Eyes
فیلم Heart Eyes با مدت زمان ۱ ساعت و ۳۷ دقیقه به کارگردانی جاش روبن و بازی اولیویا هولت، میسون گودینگ و جوردانا بروستر، یکی از آثار ترسناک-کمدی خوش‌ساخت امسال است که به نمایش درآمده است. این فیلم با الهام از مناسبت ولنتاین، داستان قاتل سریالی‌ای را روایت می‌کند که هر سال در این روز عاشقانه، زوج‌هایی را که در حال بوسیدن هستند، به قتل می‌رساند و حالا در شهر سیاتل به دنبال قربانیان جدیدش آمده است. تنها مشکل اینجاست که زوج مورد نظر امسال، در واقع اصلاً با هم در رابطه نیستند!
این موقعیت بامزه، با بازی‌های درخشان و پرشور اولیویا هولت و میسون گودینگ رنگ‌وبوی خاصی به خود می‌گیرد و لحظات طنزآمیز بسیاری را به همراه دارد. نویسندگی مشترک این فیلم با کریستوفر لاندن (خالق Happy Death Day) باعث شده تا توازن بسیار خوبی میان ترس و کمدی در فیلم برقرار باشد.
Heart Eyes بی‌نیاز از تلاش برای ایجاد وحشت واقعی، با ترکیبی از خشونت‌های گاه‌وبی‌گاه، صحنه‌های قتل خونین، شوخی‌های خنده‌دار (که میسون گودینگ در آن‌ها می‌درخشد) و طنزهای موقعیت‌محور، به یک اثر سرگرم‌کننده و متمایز تبدیل شده است.
۳. فیلم میمون (2025) The Monkey
میزان ترسناک بودن: ۷ از ۱۰
فیلم The Monkey با مدت زمان ۱ ساعت و ۳۸ دقیقه به کارگردانی آز پرکینز و بازی تئو جیمز، تاتیانا ماسلانی و روهان کمپبل، یکی از جدیدترین اقتباس‌ها از آثار استیون کینگ است. این اثر با اینکه ممکن است به دلیل پیشینه‌ی کارگردانش (خالق Longlegs) عجیب و متفاوت به نظر برسد، در واقع یک فیلم ترسناک ساده و طنزآلود است که در آن خون و خونریزی به وفور دیده می‌شود.
داستان فیلم حول محور هال (با بازی تئو جیمز) می‌چرخد؛ مردی که خانواده‌اش گرفتار نفرینی از سوی یک میمون اسباب‌بازی شده‌اند؛ میمونی که وقتی کلید پشتش چرخانده می‌شود، باعث مرگ افراد می‌گردد. پرکینز با ترکیب مناسبی از جدیت و شوخ‌طبعی، این داستان عجیب را به بستری برای نمایش خلاقانه‌ترین و خونین‌ترین صحنه‌های قتل تبدیل کرده است. در مقایسه با سایر آثار این کارگردان، The Monkey جذاب‌ترین فیلم اوست و در عین حال تجربه‌ای سرگرم‌کننده برای علاقه‌مندان ژانر وحشت فراهم می‌کند.
این فیلم بدون شک خونین‌ترین فیلم این فهرست است، و با وجود لحظات طنز، خشونت بصری شدید آن باعث شده در رده‌های بالای جدول ترسناک‌ترین فیلم‌های سال قرار بگیرد.
۴. فیلم نوسفراتو Nosferatu (2025)
فیلم Nosferatu به کارگردانی رابرت اگرز که در اوایل سال ۲۰۲۵ اکران شد (البته در انتهای ۲۰۲۴ به اتمام رسیده بود)، بازسازی‌ای جسورانه و باشکوه از اثر کلاسیک صامت Nosferatu (۱۹۲۲) ساخته فریدریش ویلهلم مورنائو است. این فیلم با بازی بیل اسکارسگارد (در نقش کنت اورلوک)، نیکلاس هولت (توماس هاتر) و لیلی-رز دپ (الن) ساخته شده، به نمایش درآمد. اگرز با وفاداری به دقت تاریخی و فضای گوتیک، داستانی را روایت می‌کند که هم از دل رمان دراکولای برام استوکر می‌آید و هم نگاهی مدرن به مفاهیمی چون سرکوب، میل و نقش‌های جنسیتی دارد.
در خط داستانی، توماس هاتر به‌عنوان یک مشاور املاک تازه‌کار، به ترانسیلوانیا فرستاده می‌شود تا ملکی را به کنت مرموز و گوشه‌گیر، اورلوک، بفروشد. اما این سفر به شکلی ناخواسته، سرنوشت او و همسرش الن را به فاجعه‌ای ناگزیر پیوند می‌زند. اگرز با نمایش تأثیر روانی این اتفاقات بر الن، این شخصیت را از یک زن صرفاً ترسیده به زنی با احساساتی عمیق، خاطرات تاریک و میل‌های سرکوب‌شده تبدیل می‌کند. بیل اسکارسگارد نیز با صدایی شبیه پادشاهی باستانی، چهره‌ای پیچیده از موجودی خبیث، اما باشکوه خلق کرده است.
یکی از نقاط قوت فیلم، موسیقی مرموز و افسون‌گر رابین کارولین است که از ملودی‌های موسیقی جعبه‌ای برای بیان بی‌گناهی الن استفاده می‌کند و با قطعات بادی پرشکوه، حضور کنت اورلوک را برجسته می‌سازد. از طرف دیگر، فیلمبرداری شاعرانه و فضای کابوس‌وار فیلم با کلوزآپ‌های دراماتیک و سایه‌های تهدیدآمیز، حال‌وهوای وهم‌آلود اثر را دوچندان می‌کند.
Nosferatu در نسخه اگرز، اگرچه شاید فاقد طبیعت‌گرایی خلسه‌آور نسخه ورنر هرتزوگ باشد، اما درام انسانی عمیق‌تری دارد و از لحاظ روانی بسیار تأثیرگذارتر است. بازی تأثیرگذار لیلی-رز دپ در قالب زنی گرفتار میان عشق، افسردگی و تسلط نیرویی شیطانی، قلب فیلم را شکل می‌دهد و به‌راحتی تماشاگر را درگیر خود می‌کند.
اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در مورد ایرادهای جزئی این فیلم و انتقادات به آن داشته باشید مطلب نوسفراتو ، مرتد و دریاچه کادو ؛ فیلم های ترسناکی که ترسناک نیستند را بخوانید.
۵. فیلم جهنم یک تابستان (2025) Hell of a Summer
میزان ترسناک بودن: ۵ از ۱۰
فیلم Hell of a Summer با مدت زمان ۱ ساعت و ۲۸ دقیقه، به کارگردانی فین ولفهارد و بیلی بریک و با بازی فرد هچینگر، فین ولفهارد و خود بیلی بریک، به نمایش درآمده و ترکیبی از ژانر وحشت و کمدی را در فضایی آشنا به تصویر می‌کشد: کمپ تابستانی نوجوانان که همه چیز به طرز فاجعه‌باری پیش می‌رود. داستان درباره گروهی از راهنمایان کمپ است که چند روز پیش از آغاز فصل و ورود کودکان، برای جلسه آشنایی به محل می‌رسند؛ غافل از اینکه مالکان کمپ به قتل رسیده‌اند و آن‌ها نفرات بعدی هستند.
این فیلم فرمول ژانر را دگرگون نمی‌کند؛ در آن شاهد درام نوجوانانه، روابط عاشقانه، استفاده نامتعارف از وسایل کمپ و البته چند قتل هستیم؛ دقیقاً همان چیزی که از چنین فضایی انتظار دارید. اما چیزی که احتمالاً غافلگیرتان می‌کند، شوخ‌طبعی بالای فیلم است. Hell of a Summer به‌اندازه‌ای بامزه و سرزنده است که بتواند در کنار آثار کمدی کمپ‌های تابستانی کلاسیک مانند Wet Hot American Summer قرار بگیرد.
با این حال، از نظر میزان ترس، این فیلم امتیاز بالایی نمی‌گیرد. با وجود چند صحنه خون‌آلود و پرش ناگهانی، Hell of a Summer بیشتر خنده‌دار است تا ترسناک که به نظر می‌رسد تمی متفاوت به ترس اضافه شده است.
۶. فیلم همنشین Companion (2025)
میزان ترسناک بودن: ۷ از ۱۰
فیلم همنشین Companion به کارگردانی درو هنکاک، یک کمدی-علمی‌تخیلی تلخ است که حال‌وهوایی شبیه به یک قسمت طولانی از Black Mirror دارد؛ با این تفاوت که به‌جای فناوری، تمرکز اصلی‌اش بر انتقاد اجتماعی از مردانی با چهره‌ای مهربان اما شخصیتی کنترل‌گر است.
جک کواید در نقش مردی ظاهر‌الصلاح اما فریبنده ظاهر می‌شود که دوست‌دخترش (با بازی چشم‌گیر سوفی تاچر) را در واقع از فروشگاه خریده و خصوصیاتش را با گوشی هوشمندش برنامه‌ریزی کرده است.
فیلم با پیچش‌های داستانی سرگرم‌کننده‌ای آغاز می‌شود، اما خیلی زود ایده‌هایش را خرج می‌کند و به جای تعلیق، بیشتر به طنز تکیه می‌زند. در نهایت، همنشین فیلمی است خوش‌ساخت اما سطحی که بیشتر از آنکه ترسناک باشد، نیش‌دار است؛ بااین‌حال، موضوع نگران‌کننده‌اش درباره کنترل و سوءاستفاده از تکنولوژی باعث می‌شود تا به شکلی خاص، آزاردهنده باشد.
