راهنماتو - اغلب اوقات منتظر می‌مانیم که زمان ایدئال فرا برسد. اما چنین زمانی هرگز از راه نمی‌رسد. زیرا ما فراموش می‌کنیم که مسیرها با قرار گرفتن در مسیر ساخته می‌شوند، نه با انتظار کشیدن. شاید این متن همین امروز به شما کمک کند تا راهی که باید بروید را کشف کنید.
به گزارش راهنماتو، اگر همیشه منتظر بمانیم تا 100درصد برای سفرمان آماده بشویم، احتمال اینکه بقیه عمرمان در انتظار باشیم، زیاد است. بیش‌تر اوقات کافی است که از جای‌مان بلند شویم و به سراغ هدف‌مان برویم. نیازی نیست که صد در صد قبل از برداشتن اولین گام، اعتماد به نفس کسب کنیم. برداشتن گام‌های بعدی است که به تدریج باعث ساخته شدن اعتماد به نفس ما می‌شود.
1. خیلی صبر می‌کنیم تا کارهایی که برایمان جذاب است را انجام دهیم
جهان حقیقتاً به شکلی است که ما می‌بینیم و هر کدام از ما جهان را متفاوت می‌بیند. پس اگر همه وقت آزادتان را به دنبال ترندها و مدها هستید و می‌خواهید بدانید که بقیه چه کاری می‌کنند، دارید وقت‌تان را تلف می‌کنید. هر کاری می‌کنید، برای خودتان بکنید. ببینید چه چیزهایی روح شما را جذب می‌کنند یا چه چیزهایی برای شما اغوا‌کننده‌اند که بخواهید گام بعدی را بردارید و سپس در پی همان چیز بروید. هر چه می‌توانید را درباره آن کشف کنید. آدم‌های دیگری که عاشق همان مسیر هستند را پیدا کنید. وقت ارزشمندتان را صرف تظاهر به دوست داشتن چیزها، فقط به این دلیل که دیگران آن‌ها را دوست دارند، نکنید. نشود که آخرش نگاه کنید در موقعیت و شرایطی قرار دارید که هیچ تناسبی با سبک زندگی‌تان ندارد. از چیزی که لذت می‌برید، لذت ببرید. به غریزتان گوش بدهید تا در شرایطی از زندگی قرار بگیرید که حس زندگی و پویایی داشته باشید.
2. خیلی صبر می‌کنیم تا یک رفتار معنی‌دار انجام بدهیم
برخی آدم‌ها هر روز تا ساعت 5عصر، هر هفته تا جمعه و همه سال تا تعطیلات بعدی صبر می‌کنند تا بتوانند خوشحال شوند. یکی از این آدم‌ها نباشید. یادتان باشد که دنیا به هیچ‌کسی زندگی بدهکار نیست؛ شما هستید که به دنیا زندگی بدهکاری هستید. بنابراین دست از رویاپردازی بردارید و کاری که واقعاً برایتان مهم است، انجام بدهید. مسئولیت امروز زندگی‌تان و کنترل آن را در دست بگیرید. شما مهم هستید و دیگران به شما نیاز دارند. خیلی دیر می‌شود اگر بنشینید و منتظر باشید که کسی بیاید و کاری برایتان انجام بدهد. یک روزی، همین امروز است. آن کسی که دنیا به او نیاز دارد، خود شما هستید.
3. خیلی صبر می‌کنیم تا به خودمان در برابر چالش‌های زندگی اعتماد کنیم
صرفاً چون در حال تقلا هستید، معنایش این نیست که شکست خورده‌اید. همه موفقیت‌های بزرگ، بعد از تقلاهای شدید به دست آمده‌اند. در مسیر رسیدن به اهداف به خودتان اعتماد کنید. به خودتان یادآوری کنید که دارید نهایت تلاش‌تان را می‌کنید و گاهی لازم است که شکست‌های کوچک رخ دهند تا بتوانید به موفقیت‌های غیرقابل انکار دست پیدا کنید. هر کجا شک کردید، قدم کوچک بعدی را بردارید. گاهی اوقات کوچک‌ترین گام در مسیر درست، به بزرگ‌ترین قدم در زندگی‌تان منتهی می‌شود. برای هر فردی زمان و مکانی برای هر کاری وجود دارد و هر گامی مهم است. شما باید در حال حاضر نهایت تلاش‌تان را بکنید و کسی یا چیزی که فعلاً با زندگی‌تان جور نیست، مجبور نکنید که در آن بگنجد. هر چیزی به وقت خود، اتفاق میفتد!
4. خیلی صبر می‌کنیم تا بابت نعمت‌های زندگی‌مان قدردان باشیم
ما اغلب همه ابعاد زندگی‌مان را که شایسته قدردانی و تحسین هستند را بدیهی و معمولی مفروض می‌گیریم. چندبار شده مکث کنید و به خاطر سلامتی، خانواده، خانه و حتی برنامه‌های ثابت زندگی‌تان قدردانی کنید؟ یادتان باشد که هیچ‌چیزی در زندگی هیچ‌کسی ثابت یا برای همیشه تضمین‌شده نیست. زیستن در لحظه یکی از ابتدایی‌ترین نکات زندگی است اما ما عادت داریم چیزهای ساده را پیچیده کنیم. بنابراین خودتان را وارسی کنید، همین زندگی به همین شکلی که دارد طی می‌شود، تحسین‌شدنی است.
5. خیلی صبر می‌کنیم تا محبت‌مان را به دیگران نشان دهیم
خیلی چیزها در زندگی به مرور عادی و حتی فراموش می‌شوند. بزرگ که می‌شوید و به گذشته که نگاه می‌کنید، یادتان نمی‌آید نمره فلان درس‌تان در مدرسه چند بود. اسم بعضی همکلاسی‌ها و همکاران را به خاطر نمی‌آورید. یادتان نمی‌آید چرا عاشق فلانی شده بودید و حتی به سختی یادتان می‌آید که چرا بعضی آدم‌های خاص در زندگی‌تان از شما سوء استفاده کردند. اما آدم‌ها هرگز مهربانانِ زندگی‌شان را از خاطر نمی‌برند. آن‌ها آدمی را که کمک‌شان کرد آسیب‌شان شفا پیدا کند و دوست‌شان داشت، حتی وقتی که خودشان، خودشان را دوست نداشتند را فراموش نمی‌کنند. سعی کنید در زندگی دیگران تا حد امکان چنین شخصی باشید.
6. خیلی صبر می‌کنیم که با خودمان مهربان باشیم
مهم است بدانید که در زندگی‌تان، چقدر تماشایی هستید. هر آنچه در آینه می‌بینید، همان چیزی است که در جهان می‌بینید. آنچه در دیگران ما را ناامید می‌کند، اغلب بازتاب‌دهنده آن چیزی است که در خودمان مایه ناامیدی‌مان است. پذیرش دیگران، اغلب بازتاب‌دهنده پذیرش خودمان است. اگر می‌توانیم ظرفیت دیگران را ببینیم، یعنی توانایی دیدن ظرفیت‌های خودمان را داریم. اگر می‌توانیم نسبت به دیگران صبر به خرج دهیم، یعنی می‌توانیم نسبت به خودمان صبور باشیم. باید نسبت به خودتان و بیش از هر کسی عشق بورزید و مهربان باشید.
7. خیلی صبر می‌کنیم تا حقیقت را قبول کنیم
اغلب‌مان دروغ نرم را به حقیقت سخت ترجیح می‌دهیم. اما اشتباه نکنید، در نهایت بهتر است که مورد گزش حقیقت تلخ قرار بگیریم تا با دروغ‌های شیرین آرام شویم. دروغ‌گویی یک فرایند انباشتی است، پس خیلی مراقب باشید. آنچه در ابتدا دروغی کوچک و بی‌ضرر می‌نماید (و احتمالاً با نیت آزار نرساندن به دیگری گفته می‌شود)، به سرعت تبدیل به کوهی از دروغ می‌شود. ما به همدیگر دروغ می‌گوییم اما بیش‌تر از هر کسی به خودمان دروغ می‌گوییم تا از نفس شکننده‌مان مراقبت کنیم. حتی همین حالا داریم به خودمان دروغ می‌گوییم، اگر باور داریم که هرگز به خودمان دروغ نگفته‌ایم.
8. خیلی صبر می‌کنیم تا مرزهای سالم تعیین و از آن‌ها محافظت کنیم
ذهن یک پناهگاه خصوصی است، نباید بگذارید باورهای منفی دیگران آن را اشغال کند. نگذارید کسی زیر جلدتان برود و شما را نسبت به زمین و زمان بدبین کند. از مرزهای شخصی‌تان محافظت کنید و نگذارید هر چیزی دیگران می‌گوید و انجام میدهند روی اعصاب‌تان باشد. اگر کسی مدام به شما بی‌احترامی می‌کند، او را متوجه رفتارش کنید. اگر تغییری در وضعیت‌تان ایجاد نشد، باید زمانی که با او صرف می‌کنید را کاهش بدهید. ما نیاز به آدم‌هایی داریم که با رعایت احترام ما را به چالش بکشند تا بتوانیم جهان را از چشم‌انداز آن‌ها نیز بنگریم. اما نیازی نداریم کسانی در اطراف‌مان باشند که مدام به ما توهین و بی‌احترامی کنند. فاصله گرفتن از آدم‌هایی که مدام به شما انرژی منفی میدهند، مراقبت کردن از خود است. اگر از موقعیت‌هایی که در آن‌ها احساس می‌کنید به شما بی‌احترامی شده، فاصله بگیرید، یعنی دارید از خودتان مراقبت می‌کنید. احترام گذاشتن به احساسات خود و مرزهایتان را انتخاب کنید.
9. خیلی صبر می‌کنیم تا فصول کهنه زندگی‌مان را ببندیم
همه آدم‌ها اولین‌بارهای جذابی در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند. اولین قرار آشنایی، اولین بوسه که احساس کردید «دیگر هرگز مثل او عاشق کسی نمی‌شوید!» اما حقیقت آن است که شما عاشق او نشده بودید، بلکه عاشق بوسه او شده بودید. فکر می‌کنید که با دوستی تا ابد می‌مانید، اما اوضاع عوض می‌شوید و مسیرتان در زندگی از هم جدا می‌شود. پیش می‌آید که کلاً در وادی های دیگری از زندگی قرار می‌گیرید، با آدم‌های متفاوتی دیدار می‌کنید و هیچ‌کدام از این تغییرات بد نیستند.
زندگی مجموعه‌ای داستانی است و نحوی که داستان‌های ما با هم تلاقی پیدا می‌کنند، اهمیت دارد. گاهی بعضی آدم‌ها تا پایان داستان زندگی‌مان با ما می‌مانند. گاهی فقط در یک فصل کوتاه با ما هستند. تشخیص اینکه فصول زندگی‌مان کجا تما می‌شوند و ورق زدن و رفتن به فصل بعدی، نیاز به شجاعت دارد. یادتان باشد هر خداحافظی، زمینه را برای یک سلام دوباره ایجاد می‌کند.
10. خیلی صبر می کنیم تا پذیرا شویم و با جریان زندگی حرکت کنیم
درباره چیزهایی که نمی‌توانید تغییرشان بدهید استرس نگیرید. ساده زندگی کنید. بی‌اندازه عشق بورزید. صادقانه صحبت کنید. سخت کار کنید. حتی اگر کم آوردید، به رفتن ادامه دهید. به رشد کردن ادامه دهید. در نهایت، عشق ورزیدن به زندگی یعنی اعتماد به غریزه، استفاده از فرصت‌ها، از دست دادن و به دست آوردن شادی، خاطره‌بازی و یادگیری از تجربه‌ها. این مسیر یک سفر طولانی است. باید دست از نگرانی، حیرانی و تردید بردارید و گام به گام رو به جلو حرکت کنید. به احساس گیجی و دوراهی لبخند بزنید، آگاهانه در لحظه زندگی کنید و از زندگی همانطور که پیش می‌آید، لذت ببرید.
شاید در نهایت به مقصدی که تصور می‌کردید، هرگز نرسید. اما قول می‌دهیم که در نهایت همانجایی خواهید رسید که باید برسید.
