این دو عمل جراحی که همزمان با برگزاری کنگره سالانۀ انجمن اورولوژی اروپا و توسط بخش تخصص رباتیک این انجمن انجام شد، راه را برای توسعه جراحی‌های «فرا قاره‌ای» باز کرد.
زمان انجام اولین عمل جراحی ۱۱ سپتامبر بود و در جریان آن، تومور ۳.۵ سانتی متری یک بیمار ۳۷ ساله بستری شده در پکن توسط دکتر آلبرتو بردا (جراح اسپانیایی و رئیس انجمن اورولوژی اروپا) از کلیه او خارج شد.
پروفسور آلبرتو بردا این عمل جراحی را به کمک ربات‌ها و در حالی که کت و شلوار به تن داشت انجام داد و چند روز پس از عمل نیز بیمار بدون عارضه‌ای بیمارستان پکن را ترک کرد و اکنون در خانه در حال بهبودی است.
البته در زمان انجام این عمل جراحی، تیمی از پزشکان در اتاق عمل بیمارستان پکن به عنوان ناظر حضور داشتند تا در صورت وقوع مشکلات احتمالی بویژه در صورت مشکل در ارتباطات اینترنتی، وارد عمل شوند.
این جراحی بصورت زنده در نشست کنگرۀ بوردو پخش شد و بیمار تنها سه روز بعد از بیمارستان مرخص شد. عمل جراحی دوم نیز توسط دکتر ریچارد گاستون، پزشک فرانسوی متخصص اورولوژی در شهر بوردو انجام شد.
او یک مرد ۵۱ ساله در پکن را که به سرطان پروستات مبتلا بود، از راه دور و با استفاده از یک ربات، در مطب خود تحت عمل جراحی قرار داد.
این عمل جراحی نیز ۱ ساعت و ۱۰ دقیقه به طول کشید و چند روز بعد، بیانیه‌ای مبنی بر وضعیت رو به بهبودی بیمار منتشر شد.
تنها ۱۳۰ میلی‌ثانیه تاخیر
در جریان این دو عمل جراحی نادر، حرکات دست جراح بطور دقیق و با همان ظرافت، بار دیگر ۸ هزار کیلومتر دورتر در بیمارستان پکن توسط ابزارهایی که در داخل بدن بیمار بودند، بازتولید می‌شدند.
به گفتۀ دکتر ریچارد گاستون، بین زمانی که جراح حرکتی را انجام می‌داد و بازتولید همان حرکات توسط ابزار در داخل اتاق عمل و روی بدن بیمار، تنها ۱۳۰ میلی‌ثانیه تاخیر وجود داشت که عملاً با چشم غیرمسلح قابل تشخیص نیست.
انجام این جراحی شگفت‌انگیز باعث شد که دو بیمار از فاصله‌ای ۸ هزار کیلومتری از تخصص دو پزشک اروپایی بهره ببرند.
به گفتۀ دکتر ریچارد گاستون، استفاده از این فناوری هم برای بیماران مزیت‌هایی دارد و هم برای پزشکان؛ زیرا «این امکان برای جراحان آموزش دیده فراهم می‌شود تا از راه دور به کمک جراحانی بروند که تجربه کمتری در هر نقطه از جهان دارند».
در بیانیه مطبوعاتی این کنگره نیز آمده است: «جراحی از راه دور این پتانسیل را دارد که به نابرابری‌های جغرافیایی در مراقبت‌های بهداشتی پایان دهد؛ بویژه با اجازه دادن به کشورهای کم درآمد تا بتوانند روی آموزش جراحان از راه دور سرمایه گذاری کنند.»
