چطوری راکستارگیمز یکی از پروژه‌های شکست خورده کپکام رو به شهرت رسوند؟

راهنماتو- میشه گفت الان سری بازی‌های Red Dead به یکی از محبوب‌ترین فرنچایزهایی تبدیل شده که راکستار توی سابقه بازیهاش داره. ولی خب این موفقیت خیلی شانسی پیش نیومده و اصلا نسخه اولی که از مجموعه Red Dead توسط Rockstar Games منتشر شدش، به عنوان یکی از بازیهای Capcom ساختش شروع شده بود. اما ولی وقتی که مشخص شدش که این بازی داره تبدیل به یک بازی شوتر آرکید میشه، اصلا با مزاق Capcom خوش نیومد ولی به همین خاطر هم Capcom تصمیم به لغو بازی گرفت ولی یهویی بعد از چندماه بعدش Rockstar Games اعلام کردش که قراره این پروژه رو احیا کنه.

به گزارش راهنماتو، در دو طرف این قضیه که Capcom و Angel Studios بودن، جفتشون دو دیدگاه متفاوت رو در مورد نحوه‌ی خلق دنیای غرب وحشی خودشون رو داشتن و همین هم باعث جرقه‌های زیادی بینشون شد. Angel Studios میخواست بازی رو به عنوان یک بازی اکشن مشابه فیلمهای وسترن اسپاگتی بسازه، در حالی که Capcom انتظارش از این بازی جوری بود که اونو یک بازی آرکید خیلی عجیب و غریب با المان‌های خیالی میدید.

بعد از خرید Angel Studios توسط Take-Two Interactive و تغییر اسمش به Rockstar San Diego، اینجا بود که Rockstar Games این فرصت رو غنیمت شمرد و تصمیم به ادامه‌ی توسعه‌ی بازی گرفت. این تغییر باعث شدش که بازی به شکل موفقیت‌آمیزتری تکمیل بشه و به یک اثر اکشن جذاب تبدیل بشه، ولی خب همچنان اون اختلاف‌نظرهایی که در روند توسعه این بازی باهاش روبرو بود رو میشه دید ولی حالا کمتر.

Red Dead Revolver داستان Red Harlow رو دنبال میکنه، یه جایزه‌بگیر که خیلی به نظر میاد قیافش از روی ظاهر Clint Eastwood الهام گرفته شده. اون به دنبال انتقام از قاتلان والدینش هست و در مسیر این انتقام، با خلافکارهای عجیب و غریبی هم روبرو میشه. معمولاً داستان‌های بازی‌های Red Dead Redemption بیشتر تمرکزشون رو روی عناصر عاطفی و پرنشاطی میزارن، اما داستان Red Dead Revolver بیشتر بهانه‌ایه که بازی رو ادامه بدین. بازی به خوبی تونسته از دنیای غرب وحشی الهام بگیره و اون ژانر وسترن‌اسپاگتی رو وارد دنیای بازیها کرده.

بدون شک، بازی Red Dead Revolver از یک سبک منحصر به فرد و سرگرم‌کننده‌ای بهره می‌بره. این بازی یک جورایی میشه گفت یک بازی Cover Shooter مثل نسخه‌های بعدی از این مجموعه هست، ولی تمرکز بیشتری روی حرکت مداوم و جاخال دادن از گلوله‌ها داره، که باعث میشه تقریباً تمام مبارزای بازی چالش‌برانگیز و هیجان‌انگیز باشن. هر مرحله از بازی هم با توجه به دقت، سرعت و میزان آسیبی که بهتون وارد میشه، به بازیکنا امتیاز می‌ده. بعضی از این امتیازها شخصیت‌های اضافه‌ای رو در حالت چندنفره بازی رو باز می‌کنن. در طول داستان بازی، گیمرا گاهی اوقات کنترل شخصیت‌های دیگه‌ای رو هم به عهده می‌گیرن که هر کدوم باز قابلیت‌های مبارزه‌ای منحصر به فرد خودشون رو دارن، مثل قابلیت "Dead Eye" رد که بعدها به عنوان یک پای ثابت بازی‌های سری Red Dead شناخته می‌شه.

بین ماموریت‌های بازی، شخصیت اصلی بازی، Red میتونه در شهر کوچک Brimstone بگرده. این شهر فروشگاه‌های مختلفی رو برای خرید اقلام و اسلحه‌ها داره. البته Brimstone به اندازه دنیاهای باز Red Dead Redemption بزرگ یا قابل تعامل نیست، ولی باز هم این حسو می‌ده که یک مکان پر از شخصیت های مختلف و با اصالته. بازیکنا میتونن با مردم شهر صحبت کنن و با پیشرفت بازی به فروشگاه‌های جدید دسترسی پیدا کنن. با وجود تمام محدودیت‌ها، منطقه‌ی کوچیک Brimstone تونسته اولین تلاش راکستار برای خلق یک دنیای تعاملی در این سری باشه.

متاسفانه همونطور که گفتم، یک سری از اشکالات قدیمی در روند توسعه این بازی همچنان وجود داشت که میشه گفت یکیشون هدایت نامعلوم Red Dead Revolver بود که باعث محدودیت‌هایی در گیم‌پلی و داستان بازی شد. این بازی تلاش میکنه تا داستان جدی‌ای رو از طریق کات‌سین‌ها و صحنه‌هاش تعریف کنه ولی بعدش جلوی عجیب غریب ترین آدمایی که میتونین تصور کنین میزاره و میگه اوکی برو دخلشونو بیار. از درگیری با گروه‌هایی از دلقک‌های رو اعصاب گرفته تا یک دانشمند دیوونه که سمتتون تله پرت میکنه. تازه اینا فقط چند نمونه از لحظاتی هستن که گیمپلی با داستان جدی انتقام‌گیری به طور کامل در تضاده. این ایده‌ها احتمالاً باقیمانده‌های تاثیر Capcom روی بازی هستن، اما Rockstar San Diego سعی کرده تا میتونه این تاثیراتو کم کنه ولی خب همچنان اثراتش مشهوده.

Red Dead Revolver همچنین طراحیش با بازی‌های دیگه‌ی Rockstar فرق داره. بعضی از مراحل بازی چالش‌های خودشون هستن و بعضی دیگه برای رد شدن ازشون باید از محیط اطرافتون استفاده کنین. ولی اکثر مراحل به شکل میدون‌های کوچیک و مسیرهای خطی هستن که معمولاً یکم بیشتر از حدی که باید طولانی میشن. حالا این ترکیب رو در کنار باس‌فایت های عجق وجق بازی و رو اعصاب بازی بزارین تا یکی از خسته کننده ترین میکس های تاریخ رو داشته باشین. البته این مشکلات جوری نیستن که بگین نه دیگه Red Dead Revolver بازی فاجعه‌ایه، ولی خب نشون میدن که Rockstar San Diego به دلیل محدودیت‌های فنی و فشار زمانی که برای تکمیل بازی بهش میومد، باید تغییراتی رو در روند توسعه‌ی بازی اعمال میکرد.

خوشبختانه، Rockstar San Diego با بازی Red Dead Redemption به تمام چیزهایی که دوست داشت با Red Dead Revolver بهش برسه رو رسید و حتی بیشتر. بدون محدودیت‌های فنی و خلاقیتی از بازی اول، Rockstar San Diego یک بازی شوتر سوم‌شخص، دنیای باز قابل تعامل جذاب و یک داستان جذاب ارائه داد که در کنارش از تمام عناصر وسترن به عنوان ادای احترام به ژانر وسترن و یک شاهکار در خودش شناخته شد. علاوه بر این، Red Dead Redemption به درستی تونسته تم تاریک، واقعی و اون حس طراحی‌ای که Rockstar بهش معروفه رو ارائه بده که نسخه اولی نتونست داشته باشه.

با وجود تغییرات بزرگ Red Dead Redemption نسبت به ریشه‌های آرکید این بازی، این بازی همچنان تونسته یک سری از قابلیت های Red Dead Revolver رو زنده نگه داره. مکانیک‌های گیمپلی معرفی شده در Revolver مثل Dead Eye targeting و Duel به عنوان ویژگی‌های شناخته شده در بازی‌های بعدی از مجموعه حشور پیدا کردن. علاوه بر این، شخصیت‌هایی از Revolver در حالت چندنفره بازی Red Dead Redemption قابل بازی بودند و NPCها در بازی Red Dead Redemption 2 گاهی اوقات شایعاتی رو در مورد افسانه Red Harlow تعریف میکردن. عناصر عجیب و غریب Revolver همچنان جزء هویت این مجموعه هستند.

ولی با تمام اشکالاتش، Red Dead Revolver همچنان به عنوان یک بازی جذاب و خاطره‌ساز در ژانر وسترن ظاهر شد. خوب یا بد، تغییرات بازی و گیمپلی چالشی که داشت، کمک کرد تا این بازی به عنوان یکی از اصلی‌ترین بازی‌های Rockstar شناخته بشه.