همشهری آنلاین نوشت: اولین مدل موش با سیستم ایمنی انسانی کاملاً کارآمد توسط دانشمندان ساخته شد، که میتواند جایگزین مناسبی برای نخستیهای غیرانسانی در تحقیقات ایمنیشناسی و میکروبیولوژی باشد.
پژوهشگران موفق به مهندسی یک مدل موش شدند که دارای سیستم ایمنی کاملاً عملکردی انسان است.
این مدل همچنین دارای میکروبیوم روده شبیه به انسان است که قادر به ایجاد پاسخهای آنتیبادی خاص است. این موشها که توسط دانشمندان مرکز علوم بهداشتی دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو ساخته شدهاند، TruHuX نامیده میشوند.
به گفته محققان، این مدل دارای غدد لنفاوی، مراکز زایا، سلولهای اپیتلیال تیموس، لنفوسیتهای T و B انسان، لنفوسیتهای B حافظه و سلولهای پلاسماست که آنتیبادیها و اتوآنتیبادیهای بسیار اختصاصی مشابه آنتیبادیهای موجود در بدن انسان تولید میکنند.
دکتر پائولو کاسالی، استاد دانشگاه تگزاس، میگوید: موشهای THX با استفاده از فعالیت استروژن برای حمایت از تمایز سلولهای بنیادی و سلولهای ایمنی انسان و پاسخهای آنتیبادی، بستری برای مطالعات سیستم ایمنی انسان، توسعه واکسنهای انسانی و آزمایشهای درمانی فراهم میکنند.
این کشف جدید راههای نوینی را برای آزمایشهای درون بدن انسان، از جمله توسعه داروهای ایمنی مانند مهارکنندههای سرطان، واکسنهای باکتریایی و ویروسی انسانی، و مدلسازی بسیاری از بیماریهای انسانی باز میکند.
براساس تحقیقات منتشر شده در مجله نیچر، این موشها مجموعههای متنوعی از گیرندههای آنتیژن سلول B و سلول T را نشان میدهند و میتوانند پاسخهای آنتیبادی وابسته به سلول T بالغ و مستقل از سلول T شامل هایپرجهش جسمی و سلولهای پلاسما و تمایز سلولی حافظه B را ایجاد کنند. همچنین این موشها میتوانند پس از تزریق «پریستین» به بیماری خودایمنی لوپوس مبتلا شوند.
آزمایشگاه کاسالی پس از توسعه مدل موشهای THX، اکنون در حال بررسی پاسخ ایمنی آزمایشگاهی آنها به ویروس کرونا است. آنها همچنین در حال مطالعه لنفوسیتهای B حافظه انسانی و وابستگی آنها به گیرنده هستهای RORα برای تولید و رویدادهایی هستند که منجر به بیان و اختلال در تنظیم RORα میشود.
پژوهشگران همچنین در حال بررسی عوامل و مکانیسمهای اپیژنتیکی هستند که واسطه تولید سلولهای پلاسمای انسانی، که به معنای واقعی کلمه هزاران آنتیبادی را در ثانیه علیه باکتریها، ویروسها یا سلولهای سرطانی میسازند، هستند.
موشها به دلیل جثه کوچک، سهولت کار روی آنها، عناصر ایمنی مشترک و خواص بیولوژیکی مشترک با انسان و حساسیت به تغییرات ژنتیکی، اغلب در تلاشهای مختلف تحقیقاتی بیولوژیکی و زیستپزشکی مورد استفاده قرار میگیرند.