باستان شناسان در شهر اقصر مصر مقبره ۳۸۰۰ ساله‌ای را کشف کردند که در آن بقایای ۱۱ نفر پیدا شد. تجزیه‌وتحلیل پنج زن، دو مرد، سه کودک و یک نفر که قابل‌شناسایی نبود و همچنین محتویات داخل گور نشان داد که دفن‌ها مربوط به سلسله دوازدهم (حدود ۱۹۸۱ تا ۱۸۰۲ قبل از میلاد) و سلسله سیزدهم (حدود ۱۸۰۲ تا ۱۶۴۰ قبل از میلاد) است.
ظاهراً افراد پس از مرگ، در کتانی پیچیده و در تابوت‌های چوبی دفن شده بودند؛ البته به گفته باستان شناسان، سیلی که پس از دفن آن‌ها رخ‌داده، به بقایای اجساد آن‌ها آسیب رسانده است. قدمت این مقبره به دوره‌ای معروف به پادشاهی میانه مصر (حدود ۲۰۳۰ تا ۱۶۴۰ قبل از میلاد مسیح) مربوط می‌شود، زمانی که مصر متحد و پررونق بود و به گفته محققان، این اولین مقبره از پادشاهی میانه است که در این منطقه یافت شده است.
آثار به‌دست‌آمده از تدفین شامل جواهرات بسیاری ازجمله گردنبند، دستبند، بازو و حلقه است. دو مورد از تدفین‌ها دارای آینه‌های آلیاژ مس با دسته‌هایی از عاج بودند. یکی از این دسته‌ها حاثور چهار چهره، الهه مصر باستان که با باروری و عشق مرتبط است را به تصویر می‌کشد.
یکی از مصنوعاتی که به‌طور خاص توجه باستان شناسان را به خود جلب کرد، یک گردن بند با ۳۰ مهره آمتیست و یک طلسم «با» در مرکز آن بود. در مصر باستان، «با» به‌عنوان بخشی از روح یک فرد در نظر گرفته می‌شد و اغلب به شکل پرنده نشان داده می‌شد.
محققان یک مجسمه باروری سرامیکی با لعاب سبز-آبی و پاهای کوتاه کشف کردند. آن‌ها میگویند این مجسمه با انواع جواهرات و نشانه‌هایی از الماس روی پاها و بالاتنه تزئین شده بود و سر مجسمه دارای سوراخ‌هایی است که زمانی با مهره‌هایی که موی سر بودند، بسته می‌شد. این موهای مهره‌ای پس از گذشت هزاران سال از مجسمه جداشده و نزدیک به ۴۰۰۰ مهره گلی در کنار مجسمه پیدا شد.
