راهنماتو- احمد شاملو، یکی از ستون‌های اصلی شعر نو فارسی، نه‌فقط یک شاعر، بلکه صدایی‌ست بلند از تاریخ، وجدان، درد و آزادی. متولد ۲۱ آذر ۱۳۰۴ در تهران، شاملو در دوره‌ای پرآشوب از تاریخ ایران زیست و آثارش نیز بازتابی از همان روزگارند. شعرهایش، گاه زمزمه‌ای عاشقانه‌اند، گاه فریادی علیه ظلم، و گاه سکوتی سنگین بر لبان مردی که خیلی چیزها را دیده اما ساده از کنارش نگذشته است.
به گزارش راهنماتو، او زبانی فاخر و موسیقایی را در شعرهایش به کار می‌برد که از دل کلاسیک‌ترین اشعار فارسی می‌آید اما در قالبی مدرن و بی‌قافیه. بسیاری از منتقدان، شاملو را حلقه اتصال شعر کهن فارسی با شعر معاصر می‌دانند. آثارش پر از واژگانی‌ست که سنگینیِ تاریخ، فلسفه، عشق و اندوه را هم‌زمان در خود دارند.
داستان و بستر شعر "در کوچه‌های خرداد"
شعر «در کوچه‌های خرداد»بازتابی از رخداد خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ است؛ روزی که مردم در اعتراض به دستگیری امام خمینی (ره) و شرایط خفقان‌بار کشور به خیابان‌ها آمدند و با سرکوب شدید رژیم پهلوی روبه‌رو شدند.
شعر، روایتی‌ست از کوچه‌هایی که بوی خون می‌دهند، از مردمی که در خاک می‌افتند، از آسمانی که آبی نیست و از اندوهی که هنوز هم بر چهره‌ی شهر نشسته است. کوچه‌های خرداد، نه فقط مکانی جغرافیایی، بلکه فضایی‌ست شاعرانه برای فریاد خاموش مردمی زخمی.
این شعر اما حالا به احمد شاملو نسبت داده شده درحالی که در هیچیک از فهرست های اشعار او چنین شعری دیده نمی شود.
شعر: در کوچه‌های خرداد
(تقدیم به خاطره‌ی شهیدان ۱۵ خرداد)
در کوچه‌های خرداد،
گل‌های یاس
خونی شده بودند
و دیوارها
سکوتی بلندتر از فریاد
در گوش باد داشتند.گام‌های شب
بر پنجره‌ها می‌کوفت
و دست‌های آزادی
در زنجیر
به خورشید اشاره می‌کردند.کودکانی
که در زهدان زمانه
متولد نشده بودند هنوز،نام پدرانشان را
بر سنگ‌های گور
یاد می‌گرفتند.در کوچه‌های خرداد،
شقایق‌ها
از زخم برمی‌خاستند
و شبنم
اشک مادرانی بود
که صبح را به سینه می‌فشردند.در کوچه‌های خرداد،
تاریخ
با خون نوشته می‌شد
و امید،
در دست کودکی
که نان نداشت
آواز می‌خواند.
