راهنماتو- زامبی‌ها!!! دشمنایی که دیگه کسی نیست ازشون خسته نشده باشه، ولی سونی تونست با عرضه اولین بازی The Last of Us روی پلتفرم پلی‌استیشن3 جون دوباره‌ای به این ژانر بده و کار کنه که دوباره مردم علاقمند به این موجودات وحشی آدم‌‌خوار بشن. این در کنار گیمپلی عالی و داستان فوق‌العاده همگی دست به دست هم دادن تا یکی از بهترین فرنچایزهای تاریخ رو تشکیل بدن.
به گزارش راهنماتو، معمولا برای تکراری نشدن گیمپلی بازیها، سازنده‌های اون بازی تصمیم میگیرن که تنوع خاصی به دشمنانشون بدن تا بتونن گیمر رو همیشه هوشیار و پرهیجان نگه دارن. در The Last of Us هم این قضیه برقراره ولی خب حرکت فوق‌العاده‌ای که ناتی داگ در این مورد زده اینه که برای هر کدوم از زامبی‌های مختلفی که تو بازی میبینیم یک دلیل علمی و منطقی از نوع به وجود اومدنشون آورده. با راهنماتو همراه باشین تا باهم بفهمیم این زامبی‌های متنوع و مرگبار چجوری به وجود اومدن.
مرحله 1: Runners یا دونده‌ها
در نوع اول عفونت بیشترین بیمار همچنان ظاهر انسانی خودش رو حفظ میکنه و از 24 تا 48 ساعت بعد از اینکه مبتلا شده رخ میده. اینها همه اکثر زامبی هایی رو شامل میشن که در بیشتر بازی نقش دشمن معمولی زامبی‌طور رو دارن و چون خیلی پیگیر به سمت کسایی که مبتلا میدون، اسمشون رو "رانرز" گذاشتن، که البته بیشترین شباهت رو به آدمای معمولی دارن چون قارچ هنوز کل بدنشون رو فرا نگرفته. میشه گفت اونا اول خیلی عصبانی و خشن میشن و با سرعت و پوستی مثل گچ سفید، چشمای قرمز و از حدقه‌بیرون زده میشه تشخیصشون داد.
یکی از ترسناک‌ترین بخش‌های این مرحله ناشناخته بودن حالت ذهنی طرف مبتلاست که چون نمیشه از فاصله دور این موارد رو تشخصی داد و اکثرا اینجا اشتباهای مرگباری میکنن. اونا اغلب هنگام حمله فریاد می‌زنن، شاید بمعنای اینکه متوجه میشن که دارن چه کاری می‌کنند ولی نمی‌تونن جلوش رو بگیرن.
مرحله 2: Stalkers یا تعقیب‌کننده‌ها
دومین مرحله عفونت ممکنه تا دو هفته بعد از عفونت طول بکشه و تا یک سال هم اون شخص در این حالت بمونه. این یک تبدیل آهسته به مرحله سومه، به این معنا که اکثرا از این مرحله بیشتر نمیرن و قارچ از بدن‌هاشون به بیرون جوونه میزنه، اوناییم که از این مرحله رد میشن آروم‌آروم یک "تیک خاصی" به رفتارشون اضافه میشه، اگرچه همچنان به اندازه کافی ساکت هستن تا بتونن قایم بشن و به قربانیاشون حمله کنن. این همون مرحلیه که بیشتر در هم بازی و سریال میبینیم که عده زیادی از زامبی‌ها به دیوار تکیه دادن و تبدیل به کمپوست انسانی شدن.
مرحله 3: Clickers یا مودم Dial-Up دوپا
این مرحله شاید مشهورترین و ترسناک‌ترین مرحله باشه، کلیکرها در سومین مرحله عفونت هستن و حدود یک سال از زمان عفونتشون میگذره. در این نقطه، تقریباً هیچ شباهتی به آدمها دیگه ندارن. جای چشمها و صورت آن‌ها کاملاً با قارچ گوله‌ای پوشیده شده، که اونارو کاملاً نابینا میکنه و فقط یک دهن دارن که صدای ترسناکی ازش درمیاد تا بتونه آدمها رو پیدا کنه و یا با زامبی‌های دیگه ارتباط برقرار کنه. اونا یکی از قوی‌ترین زامبی های موجود هستن چونکه قارچ به عنوان زره‌ای روی بدنشون عمل میکنه و به همین خاطر هم کشتنشون خیلی سخته. برای همین هم، هم توی بازی و هم سریال تلاش همه برای آروم از کنارشون رد شدنه.
مرحله 4: Bloaters یا خپلوی رو اعصاب
چهارمین مرحله عفونت که خودش یکی از نادرترین نوع عفونته، اما میشه گفت خطرناک‌ترین نوع این عفونته و چند سال بعد از عفونت رخ میده. یک bloater تقریباً جوریه که همه بدنشو قارچ پوشونده و تبدیل به زره براش شده و خیلی‌هم قوی و مهاجمه در واقع میشه گفت در این مرحله بیشتر طرف قارچه تا آدم. تنها راه شکست دادنش یکی میتونه فرار باشه یا استفاده از آتیشه، در غیر اینصورت هر کاری کنین نمیتونین از شرش خلاص بشین. بعد تازه روی "پوستشون" هم یک سری تاول‌طوره که توش باز پر مواد سمیه که آپشن نزدیک شدن رو برای انسان عاقل کامل خط میزنه.
مرحله 4: Shamblers یا خپلوی زشت که دستش بهت میرسه
میشه گفت مثل bloater هستن ولی وقتی که نزدیک آب هستن دچار یکسری تغییراتی میشن. به عنوان نسخه بزرگتر و قویتر از Bloaters، این Shamblers میتونن یک گوله از قارچ های مرگبار خودشون رو به سمت اونایی که هنوز سالمن پرت کنن. تازه این سری از این موجودات ترسناک تنها نیستن و به طور گروهی حرکت میکنن که در کنارش کشتنشون خییییلی سخت تر میشه.
مرحله 5: The King Rat یا سلطان موشها
مهم نیست که تابحال جوب‌های خیابون ولی‌عصر تهران رو که پر از موشه دیده باشین یا نه، کلا همین ایده که یکی از همه این موشها بزرگتر و قویتره میتونه خیلی منزجر کننده باشه. موجودی که برای اولین بار توی بازی دوم دیدیم و فهمیدیم که اصلا شوخی‌بردار نیست. حالا میکس اون موشهای فاضلاب رو داشته باشین، بعد بهش یک کلیکر و بلوتر هم اضافه کنین و تبدیل به یکی از دشمنای بازی کنین، میفهمین که چقدر ترسناک و حال‌به‌هم‌زنه. اونطور که ما میدونیم اون کسایی که مبتلا میشن باید مراحل و سالهای زیادی رو بگذرونن تا به این درجه برسن که این خودش یعنی بیشتر از 25 سال طول کشیده تا به اینجا برسه.
مرحله 6: مرگ
بالاخره خبر خوب دارم براتون! اگر بتونین به اندازه کافی توی همچین شرایطی زنده بمونین شاید و تنها شاید این احتمال کم رو داشته باشین که بتونین تلف شدن این زامبی هارو به خودی خود ببینین. چون اونا میتونن بمیرن! اونا در آخر میتونن به دلایلی مثل کشتار توسط انسان‌ها و صدمات یا پس از اینکه قارچ بخشی از بدنشون رو از بین برده باشه، جایی رو پیدا کنن که بتونن بیفتن و سرشون رو برای همیشه بزارن زمین. ولی خب این آخرش نیست و بازهم تبدیل به چیزی میشن که همچنان میتونه بقیه رو به این قارچ مبتلا کنه. آقا کلا راه دررویی نیست اصلا!!! به نظر اگر همچین اتفاقی بیفته آدمها در هر صورت بازنده این داستان هستن.
